Netwerkavond
Nog helemaal vol van de presentatie van mijn nieuwe boek ‘Doorleven‘ stap ik afgelopen maandag in de auto onderweg naar Barneveld. Een netwerkavond van therapeuten die net als ik een opleiding aan het Kempler Instituut hebben gedaan. Ik heb er zin in want ik zal een aantal oud klasgenoten weerzien én het thema van de avond heeft mijn interesse. ‘Hulpverlening bij seksueel misbruik’ is het onderwerp dat deze avond op het programma staat.
Onder het genot van een bord chinees eten praat ik bij met een aantal mensen. Ik mis deze contacten nu mijn studie is afgerond en haal vanavond de schade een beetje in. De spreker van de avond is Ivonne Meeuwsen. De eerste helft van de avond vertelt ze haar levensverhaal. Een verhaal van seksueel misbruik en manipulatie dat pas veel later ook die naam krijgt. Met alle gevolgen van dien.
Verhalen
Terwijl ik luister naar Ivonne gaan er door mijn hoofd allerlei verhalen. Mijn eigen verhaal van seksueel misbruik door mensen van binnen én buiten de familie. De hel die het was om daaruit te komen. Doorleven na het misbruik lukte me wel, tenminste, voor het oog functioneerde ik. Maar van binnen was ik kapot en mezelf volledig kwijt. Een in stukjes gehakt zelf dat zichzelf niet meer kende.
Ik denk aan mijn nichtje Frieda die door haar oudere broer misbruikt werd en er pas vele jaren later over durfde te praten. Ik denk aan de vele verhalen die ik in mijn praktijk gehoord heb. Seksueel misbruik door opa, soms al op jonge leeftijd. Eenmalig of lange tijd stelselmatig. Misbruik door een huisvriend, een coach, trainer, leerkracht, een vader. Maar ook verkrachting of aanranding door een volslagen onbekende. Zomaar vanuit het niets. Seksueel overschrijdend gedrag dat enorm veel impact heeft, juist omdat het zo onduidelijk is.
Ik vergeet nooit meer het verhaal van een vrouw die vertelde hoe haar vader in het voorbijgaan altijd even aan haar borsten zat en opmerkingen maakte die seksueel getint waren. Van kinds af aan tot de dag van vandaag. De vrouw wist niet beter, was niet anders gewend maar voelde zich onbestemd, onzeker en waardeloos. Wat een gevolgen… en ja, ook dat is seksueel misbruik.
Doorleven
Doorleven na seksueel misbruik, of dat eenmalig was of langdurig, op jonge leeftijd of als kind, puber of jongvolwassene, gaat in veel gevallen lange tijd goed. We hebben als mens nu eenmaal een ongelofelijk grote levenskracht in ons. Of overlevingskracht als je het zo wilt noemen. Het lukt ons om na een ingrijpende gebeurtenis de draad van het leven weer op te pakken. Na een ongeluk of een overlijden. Een miskraam, ontslag, echtscheiding of ernstige ziekte rapen we onszelf bij elkaar en gaan door met leven. Het pijnlijke, gekwetste, verwarde, onzekere, beschadigde deel van onszelf parkeren we. In mijn geval, en ik denk dat velen dat op dezelfde manier doen, in een ondergrondse geluidsdichte en onbereikbare kelderbox. Zo kon ik jarenlang doorleven.
Als ik kijk naar andere slachtoffers van seksueel misbruik in mijn omgeving zie ik verschillende dingen. Er zijn er die jarenlang, soms wel 40 jaar, niet spreken over wat er gebeurd is in hun leven. De klachten die er zijn in hun leven (moeite met seksualiteit, het aangaan van relaties, depressie, laag zelfbeeld) worden voor lief genomen en niet gekoppeld aan wat er gebeurd is. Anderen hebben helemaal geen klachten omdat het hen lukt door hard te werken, te sporten, voldoende afleiding te zoeken, de gebeurtenissen te negeren. Een zware deksel gaat op de put en blijft vergrendeld totdat de innerlijke druk te groot wordt en er alsnog (meestal hele heftige) klachten ontstaan.
Ik zie ook mensen die door het seksueel misbruik getrokken worden naar relaties waarin ze opnieuw misbruikt worden. Het lijkt een patroon te worden in hun leven. De beschadiging wordt groter en het zelfbeeld brokkelt steeds meer af.
Seksueel misbruikt… wat nu?
Misschien ben jij seksueel misbruikt of je kent iemand die daar slachtoffer van geworden is. Ga dan niet door met je leven alsof er niets gebeurd is. Neem iemand in vertrouwen en vertel je verhaal. Heb je niemand? Zoek dan hulp bij de huisarts, een (vrijgevestigd) therapeut, de dominee, het pastorale team of bel de hulplijn ‘Verbreek de stilte‘. Jouw verhaal mag verteld worden, moet verteld worden. Jij mag doorleven én herstellen van wat je hebt meegemaakt.
Ik zeg het met voorzichtigheid en met enige armslag, omdat ik weet hoe moeilijk het kan zijn, maar doe aangifte bij de politie! Toen het misbruik in mijn leven openbaar werd was er niemand die mij hielp om aangifte te doen. Het misbruik moest met de mantel der liefde bedekt worden. Toen jaren later de dader opnieuw een kwetsbare vrouw misbruikte, zijn pleegdochter nota bene, en er aangifte werd gedaan voelde ik me schuldig. Had ik dat kunnen voorkomen door aangifte te doen? Ik was niet schuldig – dat weet ik met mijn verstand – maar toch knaagde er iets. De vrouw deed wel aangifte en samen met een rechercheur bekeek ik of ik alsnog aangifte kon doen. Maar mijn zaak was verjaard.
Vraag of iemand die dicht bij jou staat met je meegaat en je helpt als je aangifte gaat doen. Zorg goed voor jezelf zodat je ook na afloop op iemand terug kunt vallen.
Kinderen
Eén op de vier meisjes en één op de 6 jongens krijgt voor hun achttiende levensjaar te maken met seksueel misbruik / geweld / intimidatie. Als we deze cijfers tot ons laten doordringen en we denken na over de kinderen in onze omgeving, dan kan het niet anders dan dat daar kinderen bij zitten die dit meemaken. Misschien wel vandaag, vanavond, vannacht.
Ieder kind heeft recht op bescherming. Helaas zijn ouders lang niet altijd in staat om hun kind te beschermen of zijn zij zelf daders. Heb jij een kind in je omgeving om wie je je zorgen maakt? Die blauwe plekken heeft, zich anders gedraagt (uitdagend of juist heel teruggetrokken), die een blik in de ogen heeft waar jij buikpijn van krijgt of die wel heel graag bij jullie thuis komt spelen en liever niet terug naar huis gaat. Wees alert! Laat een kind merken dat je het ziet. Dat het bij jou veilig is, dat hij zijn verhaal bij jou kwijt kan. Dat je hem wilt helpen. Laat een kind niet alleen vechten!
Maak je je zorgen om een kind, of om een gezin? Bespreek het of maak melding bij Veilig Thuis.
Herstel van trauma
Zoals ik al eerder al schreef is doorleven na misbruik voor de meeste mensen in eerste instantie goed te doen. Toch zie je dat er in de loop van de tijd problemen ontstaan. Moeite met het aangaan of onderhouden van relaties, seksuele problemen, slaapproblemen, lichamelijke klachten, psychische klachten, een laag zelfbeeld of onzekerheid, faalangst, automutilatie en gedachten aan zelfmoord komen zeer veelvuldig voor. Seksueel misbruik is een trauma en soms is de reactie van de omgeving op het openbaar komen van het misbruik een nieuw (en nog groter) trauma.
Herstel van dit trauma is mogelijk! Zoek daarom hulp waar jij je prettig en veilig bij voelt. Je kunt terecht bij mij of één van de andere therapeuten van het Kempler Netwerk. Deze persoonlijke én professioneel betrokken therapeuten gaan samen met jou kijken naar hoe je kunt doorleven mét wat je hebt meegemaakt en hoe je kunt omgaan met de ervaringen vanuit het verleden.
Als jij bereid bent om te kijken naar jezelf en naar je leven is het mogelijk om te herstellen van seksueel misbruik. En dat ben je waard! Het is niet jouw schuld (ook al kan het wel zo voelen en schaam je je voor wat er gebeurd is). Jij mag doorleven en het beste uit je leven halen! En dat hoef je niet alleen te doen. En… je bent sterker dan je denkt! Je bent al tot hier gekomen, dus geef niet op en geef de dader(s) niet wat ze wilden (jou kapot krijgen)!
Posttraumatische groei
Mijn weg uit een verleden waarin seksueel misbruik een grote rol speelde was een lange weg. Ik schrijf erover in mijn boeken ‘Tranen in mijn koffie‘ en ‘Adem in, Adem uit‘. Deze week, tijdens supervisie, stond ik even stil bij dit proces. Wat vond ik het lang duren en wat leek het vaak zinloos. ‘Iedereen is beter af zonder mij’, heb ik vaak gedacht. Dat geloofde ik echt. Ik had er moeite mee mezelf als slachtoffer te zien omdat ik bang was voor de pijn en het verdriet dat me dan zou overspoelen. En toch was ik slachtoffer en toen ik dat kon zien en accepteren kwamen de tranen maar ook het herstel.
Er was nog iets anders heel belangrijk bij mijn herstelproces. Mensen die in mij geloofden, die mij geloofden, en die bleven geloven in een goede afloop. Ik had een paar van die hele trouwe vrienden. Jan Willem, Henry en Trudie, Hugo en Anja, Reijer en Joke. Zij bleven mij vertellen dat ik de moeite waard was, dat ze van me hielden en dat ik mocht leven. Mijn psycholoog, Carla Hamoen, haalde het beste in mij naar boven. Als ik een gesprek met haar had gehad voelde ik me sterk en had ik zin in het leven. Zij hielp mij mijn krachten te benutten en vooruit te kijken. Ja, ook terug te kijken en mezelf te accepteren zoals ik was met wat ik had meegemaakt.
Mijn periode van herstel was een periode van posttraumatische groei. Groei is over het algemeen een tijdrovend proces. Niet met het oog waar te nemen. Je kunt er niet veel meer aan doen dan te zorgen voor de goede omstandigheden: Voeding, licht en warmte. Dat is wat ik voor jou hoop: De juiste voedingsstoffen (te vinden bij vrienden, je partner, een therapeut etc.), licht (jouw duistere verhaal mag aan het licht komen) en warmte (acceptatie van en liefde voor wie jij bent door jezelf, God en anderen). Ik kijk met jou uit naar de mooie bloemen of vruchten die tevoorschijn gaan komen! Want jij mag doorleven!
Meldpunten:
Onveilige thuissituatie:
Veilig Thuis 0800 – 2000
Niet Fysiek (Online) seksueel misbruik:
Online seksueel misbruik: https://www.helpwanted.nl
Voor Kinderporno: https://melden.meldpunt-kinderporno.nl
Voor Pedofielen: https://downloaders.stopitnow.nl Tel: 0800 – 2666436 of 0800 ANONIEM
Fysiek Seksueel misbruik:
Centrum seksueel misbruik: 0800 0188
Seksuele uitbuiting door loverboys, lovergirls, sextortion, grooming, jongensprostitutie:
Meldpunt WATCH Nederland 070 7400600
Dank je wel Judith. Helder en duidelijk.
50 jaar heb ik het verborgen gehouden, nu na bijna 3 jaar intensieve therapie heb ik het gevoel dat ik nu pas leef. Ik ben nog niet klaar maar dankbaar voor mijn gevoel van nu.
Wat ben je er lang alleen mee geweest Dineke en wat moedig om er alsnog mee naar buiten te komen! Dank dat je dat wil delen, hopelijk een aanmoediging voor anderen die nog twijfelen.
Hartelijke groet, Judith