Het roer om!
Psychosociaal therapeut, trainer, coördinator, penningmeester, groepsbegeleiding, auteur en ga zo maar even door. Mijn leven in rep en roer . En daar deed ik het goed op. Op de vraag ‘wat doe jij in het dagelijks leven’ kon ik beter een wedervraag stellen: ‘wat doe ik niet?’. Het voelde prima. Totdat… de meesten van jullie weten het. Ik stortte in een diep gat en kreeg de diagnose ‘bipolaire stoornis type 2’. Inmiddels ben ik zo’n anderhalf jaar verder. De omschrijving van mijn functies is teruggebracht tot gezinshuisouder en huiswerkdocent. En niet te vergeten…auteur, want dat is mijn passie.
In de achterliggende periode heb ik mezelf heel vaak, bijna dagelijks, afgevraagd hoe het verder moest met mij en hoe ik mijn leven zou moeten inrichten. Terug naar wat het geweest is kan niet meer. Dus… het roer gaat om!
Spannend
Met een beetje bibberende hand (het zijn vast bijwerkingen van de medicatie en geen zenuwen) schrijf ik in mijn notitieboek op wat ik met mijn website ga doen. Het voelt spannend hoewel niemand over mijn schouder meekijkt. Ik schrijf en streep weer weg, ik bijt op het puntje van mijn pen en schrijf dan weer een heleboel zinnen op. Het voelt comfortabel en onwennig tegelijk. Wat blijft er van mij over als ik al mijn activiteiten van mijn website afhaal? Het antwoord is simpel: er komt steeds meer Judith tevoorschijn. Minder werk, meer Judith.
Schrijftherapie
Ik heb er de laatste maanden vaak over gedacht. Hoe kan ik iets doen met mijn gave van schrijven? Ik schrijf blogs, boeken zelfs, maar zou ik er nog meer mee kunnen? En toen kwam het idee. Zomaar op een dag toen ik een mailtje kreeg van iemand die het zwaar had. Ik ga schrijftherapie geven! Therapie op een manier die bij mij past, waar ik me goed bij voel. Het is een flexibele vorm van therapie; heb ik vandaag geen zin of inspiratie dan komt het morgen wel. En dat is dus precies waar ik op dit moment behoefte aan heb. De ene dag gaat het fantastisch, de volgende dag kom ik liever mijn bed niet uit. Ik doe het wel, want ik weet dat ritme in mijn dag helpend is. Maar als ik mijn gevoel zou volgen…
Veilige afstand
Schrijftherapie is niet voor iedereen aantrekkelijk. Sommige mensen praten liever (of makkelijker) dan ze schrijven. Bij mij is het precies andersom. Laat mij maar schrijven. Praten over persoonlijke onderwerpen vind ik uitermate moeilijk. Gevoelens van schaamte en schuld steken de kop op en laten mij stikken in mijn nog niet gesproken woorden. Ik ga liever voor de veilige afstand waarbij ik min of meer anoniem kan blijven terwijl ik toch aan mezelf werk.
Schrijftherapie is al schrijvend ontdekken waar jouw pijn zit, maar ook waar jouw kracht zit! Want in iedereen zit, soms diep verborgen onder het puin of een laag stof, een prachtige kern. Daar ben ik van overtuigd.
Lezingen
Iets anders dat prominent op mijn website staat zijn lezingen. Daar heb ik er al heel wat van gehad maar door corona en mijn ziek zijn kwam het er nauwelijks meer van. Maar nu ga ik ook dat nieuw leven inblazen. Hoe fijn is het om je kennis en kunde over te brengen op anderen. Om anderen te motiveren of te bemoedigen door gewoon simpelweg te delen wat er in je hart leeft. Ook een lezing geven is met mijn aandoening prima te combineren. ‘Zorg dat wat je doet eenmalig is (en het liefst met een achterdeur voor als het echt niet gaat)’, aldus mijn behandelaar. Dan heb je aan een lezing een goede. Niet te veel achter elkaar, allemaal éénmalige, korte projecten. Een jas die als gegoten zit.
Zonde?
Maar is het dan niet zonde van al mijn andere capaciteiten? Op deze vraag heb ik lang gekauwd. Hoe meer ik erover denk, over praat met mijn behandelaren, met JW en mijn vrienden, hoe meer ik besef dat het juist beter is. Ja, ik heb veel talenten en ik kan veel. Maar… ik ben maar gewoon ik met 24 uur in een dag waarvan ik er zo’n 9 uur hoor te slapen. Zo diep in de put storten als anderhalf jaar geleden wil ik nooit meer. De psychiater en mijn SPV (Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige) hebben mij een goede handreiking gedaan: Als het goed gaat, maar het dreigt hypomanie te worden, moet ik me terugtrekken en tot rust brengen. Gaat mijn stemming de diepte in dan moet ik contact maken met anderen. Deze heen en weer beweging gaat helaas nog snel (rapid cycling noemen ze dat) maar inmiddels ben ik een week of vijf stabiel. Dat geeft hoop!
In die stabiele tijd kan ik goed nadenken. Daarom komt het plan nu. Het is geen hysterische opleving of een laatste redmiddel. Het is een doordacht plan dat voor mij goed voelt. Zo zit ik achter mijn computer. Terwijl ik alles delete wat met gesprekken en allerlei werkzaamheden te maken hebben voel ik me rustiger worden. Het is niet alleen verwijderen. Er komt iets voor terug. Mijn website wordt beknopter en mijn aanbod minder maar het voelt beter! Een nieuwe koers met nieuwe uitdagingen. Dat is het roer om!
Meer weten over schrijftherapie? Klik dan hier.
Meer weten over lezingen? Klik dan hier.
Wat fijn om van je te lezen Judith en wat mooi dat het ror om mag gaan. Zorg goed voor jezelf. Gods zegen en nabijheid toegebeden op deze nieuwe koers.
Wat leuk Judith.
fijn dat je aan het opruimen ben en aan het houden of behouden ben wat je zelf bij van word en positieve energie van krijgt.