Wekelijkse blog
Bij de start van ons dieet, 7 weken geleden besloot ik om iedere week te bloggen. Dat leidde tot leuke reacties en de blogs worden goed gelezen. Wat ik bijzonder gaaf vind is dat mensen door het lezen van mijn blog over mijn dieet avontuur zelf ook aangemoedigd worden om weer eens wat aan het gewicht of de levensstijl te gaan doen.
Vorige week hebben jullie mijn dieet blog gemist. Ik kreeg het niet voor elkaar om te schrijven over afvallen, een luxe-probleem in mijn geval, terwijl mijn gedachten draaiden om het gezinsdrama in Papendrecht en het ongeluk in Oss. Als kinderen getroffen worden door onrecht en in dit geval zelfs door de dood, dan raakt dat mij. Dus een blog kwam er, maar over een ander onderwerp. Maar deze week weer een dieet blog!
De magische 10 kilo
Jawel, we zijn er doorheen, Jan Willem en ik… we zijn allebei de 10 kilo grens gepasseerd. De eerste 10 kilo’s zijn eraf! En dat vraagt om een foto. Want zichtbaar is het zeker. Jan Willem was de eerste, mannen vallen nu eenmaal sneller af, maar afgelopen dinsdag gaf de weegschaal ook bij mij goed nieuws. Sandra, de coach, maakte een foto, een traditie bij iedere 10 kilo gewichtsverlies, en ik combineerde de foto’s tot een collage.
De reacties van de mensen om me heen doen me goed, maar eigenlijk heb ik die niet eens nodig. Ik bekijk de foto’s meerdere keren en het verschil mag er zijn. Daar doe ik het voor! Ik ben nu op een derde van het gewicht dat ik kwijt wil en ik ben uitermate tevreden over hoe het verloopt.
Alles went… ook een dieet
Het klinkt misschien wat gek, maar ik ben inmiddels gewend aan mijn dieet. De lastige momenten van het begin heb ik nauwelijks meer. Ging ik de eerste week van verveling vroeg naar bed (wat moet je doen als je toch geen wijntje meer mag…), nu merk ik dat mijn avonden langzaam maar zeker weer te kort worden.
Trek in snoep, lees: drop, heb ik helemaal niet. Als ik de snoepdoos van de kinderen bekijk heb ik niet de behoefte er iets uit te halen. In mijn praktijk ligt een half zakje drop, ergens in een laatje, maar ook daar is nog geen dropje uitgehaald sinds de start van mijn dieet.
Als de kinderen vers gehaalde patat eten moet ik wel even slikken. Dat ruikt zóóóó lekker. Maar ik kan me beheersen. Etentjes buiten de deur probeer ik te vermijden en als het echt niet anders kan neem ik mijn eigen eten mee.
Een glaasje wijn lijkt zo af en toe wel heel aantrekkelijk. Maar ik houd mezelf voor dat dat straks wel weer kan. Met mate en af en toe. Wat zal dat genieten zijn!
Weegschaal
Mijn nieuwe vriend is de weegschaal. Nooit gedacht dat ik ooit nog een innige relatie met ‘m zou krijgen. Maar blijkbaar is met een dieet alles mogelijk. Ik weeg regelmatig, op een vast moment op de dag. Dat geeft het beste vergelijkingsmateriaal. En wat is het heerlijk om nu als eerste cijfer weer een 8 te zien! Dat is lang geleden.
Gisteravond ging Damian, één van onze pleegkids, op de Wii fit. ‘De Wii zegt dat hij jou al lang niet meer gezien heeft!’ zei hij, terwijl hij, met z’n neiging tot ondergewicht, zijn gewicht en balans liet meten. Dus, vooruit, ik ook maar weer eens op het balanceboard. En zelfs daar kreeg ik een compliment! ‘Je hebt je doel bereikt! Het duurde wel wat lang, maar beter laat dan nooit!’ was het commentaar van de Wii toen hij mijn gewicht scoorde. Ha ha… ik had een half jaar geleden al gezegd dat ik 10 kilo wilde afvallen, dat lukte toen niet echt geweldig, maar nu dan toch resultaat.
Klussen
Ik voel me fit en energiek. Afgelopen week heb ik een project in huis aangepakt dat al jaren op mijn lijstje stond: De gestoffeerde trap kaal maken en schilderen. Het resultaat mag er zijn! Hij is nog niet af, en van het ene project komt het andere project, maar wat heb ik genoten van deze klus. Wat is het heerlijk om met je handen bezig te zijn terwijl je ondertussen je gedachten over van alles en nog wat kunt laten gaan.
Het leuke is dat als je klussen aanpakt die op je to do lijstje staan, je er ook energie van krijgt als je het op ziet knappen. Zeker als je er dan ook nog bakken met geld mee uitspaart door het zelf te doen!
Heb jij nog dingen waar je tegenop ziet op je lijstje staan? Kies er één uit en maak een plan. Ik overzag de trap-klus niet tot ik eraan begon. Mijn tip is: verdeel grote klussen in kleine stappen. Een trap bestaat uit treden, en elke trede die kaal werd was er één. En toen alle treden kaal waren, heb ik vervolgens per drie treden gaatjes gevuld en grondverf aangebracht. Elke dag een stukje, en na een week was hij klaar. Nu kijk ik alweer uit naar de volgende klus. Deze week heb ik er niet veel tijd voor, maar ik weet zeker dat ik tussen de bedrijven door echt wel wat werk kan verzetten.
Voor mij is klussen hetzelfde als sporten. Je gaat ervan zweten, zet je verbranding flink aan het werk en na afloop heb je een tevreden gevoel. Wat wil je nog meer?
Ik ga er weer voor deze week. Goed onderweg met mijn dieet, op weg naar mijn doel: Blijvend lichter door het leven. Doe je weer mee?! Samen kunnen we het wel! Eén trede tegelijk, dan komt de trap vanzelf af.
0 reacties
Trackbacks/Pingbacks