Gesprek

Van de week had ik een stevig gesprek met mijn beste vriendin. Een beetje vriendschap kan best een stootje hebben dacht ik zo. Je eigen mening is ook wat waard en je hoeft niet zomaar klakkeloos ieder goedbedoeld advies van je vriendin over te nemen toch?

Ik: Ik voel me ronduit belabberd, heb al vier slechte nachten achter de rug en kan wel janken.
Vriendin: Ben je ziek?
Ik: Welnee, een beetje hoesterig.
Vriendin: Nou, van een beetje hoesterig lig je geen vier nachten wakker lijkt me.
Ik: Het punt is dat ik zodra ik ga liggen begin te hoesten.
(Terwijl ik het zeg begint het te kriebelen in mijn keel en krijg ik een hoestbui die een paar minuten duurt)
Vriendin: Het is niet alleen maar ‘s nachts dus. Heb je een drukke week?
Ik: Vandaag heb ik zes gesprekken gepland, morgen de hele dag cursus en ‘s avonds rouwgroep, donderdag een overleg voor de vrouwendag, een afspraak en ‘s avonds intervisie. Maar vrijdag ben ik de hele dag vrij. Dus het valt mee.
Vriendin (barst in lachen uit): Ja, valt erg mee! Niets meer aan doen zou ik zeggen, dan weet je zeker dat je het hele weekend in bed ligt om uit te zieken.
Ik: Nou ja zeg, vrijdag is dit allang over en voel ik me topfit.
Vriendin: Kom op Juut, ff eerlijk, je voelt je beroerd. Zeg je afspraken voor vandaag af en duik je bed in.

Verantwoordelijkheid

Ik: Jemig, ik heb je echt slimmere dingen horen zeggen. Er staat een afspraak die ik met veel moeite gepland heb en die ik echt niet zomaar kan afzeggen.
Vriendin: Hoezo niet?
Ik: Iets met verantwoordelijkheid misschien?
Vriendin: En hoe zit het dan met de verantwoordelijkheid voor jouw gezondheid?
Ik: Je overdrijft, ik heb geen koorts en ik hang niet boven de pleepot te kotsen.
Vriendin: Tjonge, alsof ik je moeder hoor praten: ‘Stel je niet aan, dan doe je al gek genoeg! Je hebt geen koorts, dus je kan gewoon naar school!’
Ik: Hé zeg, laat mijn moeder er buiten, wil je?! Dat was vroeger.
Vriendin: Vroeger? Volgens mij is dat wat ik je nu hoor zeggen tegen jezelf.
Ik (snel een paar slokken koffie nemend in de hoop dat ik de kriebel die ik weer in mijn keel voel opkomen weg kan slikken): Ik vind dat je niet zomaar je afspraken kunt afzeggen.
Vriendin: Dan zitten we op één lijn. Daar ben ik het mee eens. Je kunt niet ZOMAAR je afspraken afzeggen.
Ik (hoestend en geïrriteerd): Mooi, dan ga ik verder met mijn voorbereiding. Ik wil nog even wat lezen voor mijn klanten op de stoep staan.

Vriendin

Vriendin: Wacht, nog één vraagje. Stel je voor dat ik me niet lekker voel en hartstikke moe ben en ik heb drie drukke dagen voor de boeg. Wat zou je mij dan adviseren?
Ik: Gas terug nemen, alles afzeggen wat niet levensbedreigend is en zorgen dat je zo snel mogelijk weer fris en fruitig bent.
Vriendin (grinnikt): Wow, goed advies, doe er wat mee, zou ik zeggen!

Die dag zeg ik mijn afspraken af. Ik voel me opgelucht en ben trots dat ik mezelf serieus neem. Op woensdag ga ik wel naar de cursus en de rouwgroep, een weloverwogen keus en het gaat me redelijk goed af. Ik zie het als beloning voor mijn goede beslissing van de dag ervoor en verklaar mezelf weer helemaal gezond. Maar vanmorgen word ik al heel vroeg wakker van mijn eigen gehoest. Ik ga uit bed, drink water en koffie en staar naar mijn agenda. Mijn vriendin kucht even om mijn aandacht te trekken. Ik denk terug aan het gesprek eerder deze week en ik weet wat me te doen staat.

Misschien vraag je je af wie mijn beste vriendin is.
Nou, mijn beste vriendin… dat ben ik zelf!