‘De ouderling, die wist dat er seksueel misbruik had plaatsgevonden zei tegen mij: ‘Het is gestopt, je moet het maar vergeven en vergeten. Laten we het maar met de mantel der liefde bedekken.’ Het mocht er niet zijn. Het.’

Interview

Zomaar een fragment uit het interview van uit 2017 met Jan van den Bosch. Een interview waarin ik vertelde over het misbruik dat ik meemaakte en de lange weg van herstel die daarna volgde. Mijn weg van rups naar vlinder. Een fragment uit mijn leven. Maar wel één met grote gevolgen. Eerder had mijn moeder al tegen mij gezegd: ‘Wil je nooit meer de vuile was over ons gezin buiten hangen?’ Dat was nadat ik met horten en stoten de directeur van de Havo waar ik destijds op zat in vertrouwen had genomen en hij op een avond bij ons op de bank had gezeten om zijn zorgen te uiten. En nu kwam de ouderling er nog eens overheen. Het was me duidelijk. ‘Het’ mocht er niet zijn. Het moest de doofpot in.

Doofpot

De afgelopen jaren heb ik vele reacties gehad van mensen die zich herkenden in mijn verhaal. Ik ben geschokt. Wat zijn er veel mannen en vrouwen die met een geheim rondlopen. Die een deel van hun levensgeschiedenis verborgen moeten houden omdat er ergens in de tijd een zware deksel op de doofpot is gelegd. Heel veel van die mensen komen uit gezinnen die zich christelijk noemden. Wat afschuwelijk. Terwijl er voor de buitenwereld niets zichtbaar was, werden jongens en meisjes, soms nog heel jong, kapot gemaakt. Hun zijn, hun identiteit werd geweld aangedaan, beschadigd, soms blijvend verminkt. Misschien werd de doofpot wel glimmend opgepoetst om toonbaar te blijven, maar de inhoud bleef verborgen.

Open kaart

Alsof het nooit ophield kwamen er in de loop van mijn kinder- en jeugdjaren steeds meer gebeurtenissen bij die ook de doofpot in moesten. Ik werd misbruikt op een jeugdkamp, en door een bekende die alle grenzen van zijn beroepscode overtrad. Het zou wel aan mij liggen. Ik riep dat zeker op in mensen. Ik kwam in mijn leven steeds mensen tegen die zich bezorgd afvroegen wat er toch met mij was. Zij waren wél benieuwd naar wat er in mijn doofpot zat. Maar ik praatte er niet makkelijk over, want het mocht immers niet…

Toch heb ik er langzaam maar zeker voor kunnen kiezen om open kaart te spelen. Om het deksel van de doofpot te verwijderen en de inhoud eruit te halen en aan alle kanten te bekijken. Samen met mensen die veilig voelden en die er voor mij waren. Ik leerde mezelf kennen en begrijpen. Ik ging heel voorzichtig geloven dat het niet aan mij had gelegen, maar dat het onrecht was dat mij was aangedaan. Het was een lang proces waar ik over schrijf in mijn boek ‘Tranen in mijn koffie’.

Winst en verlies

Als jij je herkent in mijn verhaal, op wat voor manier dan ook, dat wil ik je aanmoedigen om jouw doofpot te openen! Maar ik wil je ook waarschuwen, want het is geen makkelijke weg. Het gaat je heel veel opleveren, daar ben ik van overtuigd, dat heb ik zelf ervaren. Het gaat je vrijheid opleveren, leven, weer kunnen genieten, je kunt je ontwikkelen, de nachtmerries zullen stoppen, angsten zullen plaatsmaken voor moed, en verdriet en pijn mogen eindelijk geuit worden en kunnen daardoor tot rust komen. Er zit echter ook een keerzijde aan het openen van de doofpot. Het zal je ook tegenstand opleveren. Onbegrip, vragen, ongeloof en misschien wel verlies van contact met sommige mensen in je leven. Dat is pijnlijk. Ik zou wensen dat dat voor jou niet zo is, maar het is wel mijn ervaring.

En toch… het is het waard! Misschien moet ik het anders zeggen: Jij bent het waard! Jij mag er zijn, helemaal, met de goede tijden in je leven en met de meest traumatische gebeurtenissen. Met alles wat jij in de doofpot hebt moeten stoppen.

Bruikbaar

Ik zocht op waar een doofpot eigenlijk voor dient en las de volgende uitleg:
Een doofpot is oorspronkelijk een pot waar in woningen met kachelverwarming de nog niet uitgebrande brandstof in werd gestopt. Doordat de pot luchtdicht gesloten kan worden, stopt de verbranding al gauw, wegens gebrek aan zuurstof. De overgebleven resten brandstof kunnen opnieuw worden gebruikt.

Ik werd echt heel erg blij van deze uitleg! Zo heb ik er nog nooit naar gekeken. ‘De overgebleven resten brandstof kunnen opnieuw gebruikt worden’. Wow, dat is precies wat er in mijn leven gebeurd is, en waar het interview afgelopen zondag over ging. Ik heb mijn doofpot leeggehaald. De verbrande, onbruikbare resten, de as, de verkoolde stukken heb ik opgeruimd en weggedaan. Ik heb afgerekend met woede, pijn, verdriet, vragen, twijfels en herinneringen. Natuurlijk zijn die er soms nog steeds, want ik blijf een mens met gevoel. En herinneringen raak je niet kwijt. Maar ze overheersen me niet meer. Ze bepalen niet meer mijn leven van alledag. Onder al dat verbrande, verkoolde spul, kwam echter ook heel bruikbaar materiaal uit mijn doofpot. Ik ontdekte mijn sterke kanten. Mijn enorme doorzettingsvermogen, talenten die nooit echt ontwikkeld waren en die nu tevoorschijn kwamen, een drang om te leven en te vechten. Jarenlang heb ik me waardeloos gevoeld en leek mijn bestaan zinloos en vooral tot last voor anderen, maar niets bleek minder waar te zijn toen ik de doofpot leeghaalde en de bodem in zicht kwam.

Van rups naar vlinder

Ik ben mijn weg gegaan van rups naar vlinder. Ik heb jarenlang in een cocon gezeten, denkend dat het leven donker en benauwd was. Maar de dag kwam dat er barsten in de cocon kwamen en er licht naar binnen kon komen. Het ging niet snel, het was pijnlijk, maar het resultaat is het allemaal waard! Drie jaar geleden startte ik met mijn eigen praktijk: Voltooid Verleden Tijd (individuele- en relatietherapie). De naam spreekt voor zich. Mijn logo werd een vlinder!Als ik niet de moed had gehad om het deksel van de doofpot te halen, dan had ik nu nog in mijn cocon gezeten. Of misschien was ik er wel niet meer geweest omdat ik het leven niet zag zitten. Maar nu mag ik vrij rondvliegen door het leven en genieten van elke dag.

Ook voor jou!

Ik ken jou niet, ik weet niet wat je hebt meegemaakt. Maar één ding weet ik zeker… jouw doofpot mag geopend worden. Alle rotzooi mag eruit komen zodat je zult ontdekken dat er ook nog heel veel bruikbaars overgebleven is! De mantel der liefde is allang uitgescheurd en de waarheid maakt vrij! Raap al je moed bij elkaar en kom tevoorschijn. Laat je niet gevangen houden door het verleden. Kijk ernaar terug, verwerk het en ga stap voor stap ontdekken dat het vandaag écht anders is. Doe dat niet alleen, maar zoek mensen of hulpverleners die jou helpen met schoonmaken! Die kunnen onderscheiden wat afval is en wat bruikbaar is, en die jou kunnen aanmoedigen als het even niet lukt.

Ik hoop dat mijn verhaal jullie zal helpen te blijven geloven in herstel. Jij mag leven in plaats van overleven!