Huisdieren

Het eerste dat opvalt als we (gister) het huisje binnen komen: Een colonne mieren. Keurig op rij van de vloer af omhoog langs het keukenkastje en langs het randje van de aanrecht richting de koelkast. Uiteraard  kan dit niet anders dan een regelrechte boodschap vanuit de hemel zijn:

Ga tot de mier gij luiaard: Beziet haar wegen en wordt wijs. (Spreuken 6:6)

Geen nood, ik zie in alle hoeken van het huisje dat er lokdoosjes staan. Het gaat hier dus om een zeer tijdelijk probleem.

Ochtendkoffie

Na een wat kort nachtje (de eerste nacht is altijd waardeloos houd ik mezelf voor) sta ik om 8.15 uur op. Iedereen is nog in diepe rust. Denk ik. Nog geen 3 minuten later staan de drie jongens beneden. Ik zet thee en koffie en dan komt ook onze jongedame uit bed. De melkopschuimer is mee op vakantie en als de kids lekker ordinair achter het beeldscherm zitten (lang leve het huisje met playstation), maak ik mijn meest waardevolle drankje van de dag klaar: Ochtend-Cappuccino.

Ik ga naar buiten, zoek een lekker plekje op het verdorde grasveld zet twee stoelen neer, één voor mijn billen en één voor mijn benen, pak mijn boek en koffie en geniet. Dit is vakantie!

Maar niet voor lang. Overal kriebelt het. Dan loopt er weer een mier op mijn been, dan weer op mijn arm. De meest brutale loopt zelfs regelrecht mijn decolleté in. Dat gaat te ver. Ik plet hem met… nee laat maar, niet teveel details geven. Ik sla de mieren van me af, van mijn stoelleuning, van mijn boek en zucht. De stoel waar mijn benen op liggen lijkt mier-vrij te zijn. Ik stap over. Dan zie ik wat er aan de hand is. Ik lijk mijn stoel midden in een mierennest te hebben neergezet. De grijze stoel is inmiddels overbevolkt door mieren die in een keurige rij heen en weer marcheren.

Grof geweld

Als Jan Willem uit bed is maken we een plan. Jan Willem zoekt de dichtstbijzijnde winkel op waar ze verdelgingsmiddelen verkopen en gaat met Mike samen op pad. Een half uurtje later zijn ze terug. Bewapend met spuitbus, een grote bus mierenpoeder en nog een paar lokdoosjes. JW slaat meteen zijn slag. Hij spuit alle randen van de keuken onder het spul. Het ruikt erg chemisch, mag dit eigenlijk wel binnen? Voor de zekerheid iedereen het huis uit. Daarna wordt het terras onder handen genomen en speuren de kinderen in het gras naar het hoofdverblijf van de mieren.

Een uurtje later is er geen mier meer te zien. Voor hoelang? De tijd zal het leren.

Tot rust komen

Vakantie is er om tot rust te komen. Toch? Eén van mijn vrienden reageerde op mijn facebookpostje waarin ik de vakantie aankondigde: ‘…enne rust nu echt eens ff uit…’ Ik moest er hard om lachen. Uitrusten klinkt als niks doen, niet doelgericht bezig zijn, geen plannen maken… hoe moet dat?

Om mezelf te helpen mijn eeuwig bezig zijnde brein tot rust te brengen heb ik de afgelopen maanden stapels boeken en tijdschriften verzameld. Voor de vakantie. Uiteraard ben ik er dan nu ook in drie tegelijk bezig, maar ik zit en ik lees. Dat is al een mooi begin.

Als ik uit de mierenhoop gestapt ben en met mijn koffie toch maar op het terras ga zitten lees ik de Zomer-Sestra. Een christelijk vrouwenblad over van alles en nog wat. Ik blader wat en lees hier en daar. Dan valt mijn oog op een interessant artikeltje. Ik lees het en ontdek een voor mij nieuw begrip: FOMO.

Niks willen missen

FOMO, het klinkt als… ja als wat eigenlijk. Ik, als degelijke huisvrouw, denk meteen aan KOMO, de vuilniszakken. Maar dat is het niet. FOMO staat voor: Fear of missing out. Ofwel: de angst dat je iets mist in je leven. Het gevolg hiervan is dat je alles wilt doen wat maar mogelijk is. Alles uit het leven halen wat erin zit. Niks willen missen, en daardoor vooral ook heel vaak het gevoel hebben dat je tijd tekort komt. Dat je week een dag mist om alles te doen wat je wil. Dat je dag uren tekort heeft en dat een vakantie niet lang genoeg is.

Ah, best herkenbaar voor mij. In het artikel staan een paar kernachtige uitspraken:

• Als je alleen maar bezig bent met alles wat je mogelijk mist, verlies je het leven nu.
• Heel veel keuzes worden aangeboden als kansen en daardoor vergeten we ons af te vragen of het wel past bij wie we zijn.
• Heb je last van FOMO? Leer jezelf dan beter kennen! Kijk waar je enthousiast van wordt, wat je waarden zijn en waar je je goed bij voelt. Doe dat.

Dit sluit wel aan bij de training Voluit Leven en de training Positieve Psychologie waar ik mee bezig ben. Leven vanuit je waarden en niet vanuit angst om iets te missen.

De weg van de mieren

Ik denk nog eens terug aan de mieren. Waar slaat die tekst eigenlijk op uit spreuken 6. ‘Ga tot de mier gij luiaard, beziet haar wegen en word wijs.’ Ik zoek het op internet op. Wat ik vind sluit verrassend goed aan bij FOMO. Daar hebben mieren namelijk geen last van.

In een mierenkolonie heeft elke groep mieren zijn eigen taak. Er zijn verkenners, soldaten, voedselverzamelaars, afvalwerksters en nest-onderhouders. Samen zorgen ze ervoor dat de kolonie overleeft. Maar dat is niet alles. De mieren doen alles om hun koningin te dienen. Ze zorgen voor elkaar (de voedselverzamelaars brengen het voedsel naar het nest) en ze verdelgen hun vijanden.

Een mier kent zijn taak. Een verkenner zal niet optreden als afvalwerkster en een soldaat niet als voedselverzamelaar. Ik denk terug aan de afgelopen maanden en vooruit aan het komende jaar. Ik vind alles leuk, pak alles aan, ben dolenthousiast en wil aan 10 dingen tegelijk beginnen (minstens).

Na vandaag weet ik dat dit FOMO heet en dat ik blijkbaar de mieren nodig had als reminder om vooral datgene te doen waar mijn talenten en mijn waarden liggen: Inspireren, hoop geven en een spoor na laten.