Schrijven
Mijn passie is schrijven en tijdens iedere zomervakantie leef ik me uit. Niet alleen in mijn vakantieblogs, maar ook door het bladeren in tijdschriften, het lezen van allerlei boeken en zinloze dingen als puzzels oplossen of tekeningetjes maken. Want juist tijdens deze activiteiten of gelummel, krijg ik inspiratie.
Vandaag krijg ik een mailtje dat het dagboek waaraan ik heb meegewerkt binnen is! ‘Kom op adem’, een dagboek voor vrouwen, was voor mij een leuk project. Ik mocht 3 van de 52 weken vullen aan de hand van een opgekregen thema. Ik ben super benieuwd hoe het geworden is en ook wat de andere schrijfsters ervan gemaakt hebben.
Het is mijn derde officieel op de markt gebrachte schrijfsel. Het vierde, een boek over rouw, is zo goed als klaar. Het boek is deze vakantie mee en iedere dag probeer ik nog een keer kritisch door een paar hoofdstukken te gaan, aan te vullen, te verbeteren, dingen schrappen of toch nog anders verwoorden. Ik geniet. Wat is het mooi dat je datgene waar je vol van bent mag delen met anderen.
Passief
Graag wil ik één dezer dagen mijn inleiding en nawoord schrijven van mijn boek over rouw. Dat betekent dat ik veel nadenk over waarom ik eigenlijk begonnen ben aan een boek over zo’n thema. Überhaupt waarom ik begonnen ben met schrijven. Dat laatste is me wel duidelijk. Ik wil heel graag dat mijn leven, wie ik ben, een inspiratie is voor anderen. Ik heb jarenlang geleefd onder de last van mijn verleden, mijn levensgeschiedenis, maar ook onder onze ongewenste kinderloosheid.
Het leven is voor mij nog niet zo heel lang zo kleurrijk als het nu is. Lange tijd hoefde het voor mij niet meer en vond ik mezelf het leven niet waard. Kon ik ook niet geloven dat mensen mij de moeite waard vonden. Wat heb ik vaak gedacht (en gezegd): ‘Wat heb je nou aan mij?’ Ik ging ervan uit dat Jan Willem een betere vrouw zou kunnen vinden, dat vrienden mij beter konden inruilen voor een écht leuk iemand en dat niemand op mij zat te wachten.
Zo’n kijk op jezelf en het leven maakt passief. Lamgeslagen, teruggetrokken, somber en negatief. Zo voelde ik me. Misschien, ik hoop het niet, herken je het. Of herken je het op bepaalde momenten.
Van overleven naar leven
‘Van dood vogeltje naar schreeuwlelijk’ zo grapte Jan Willem eens over mij tijdens een partnerevaluatie van mijn studie. Van overleven naar leven noem ik zelf het proces dat ik heb doorgemaakt en waar ik in mijn boeken ‘Tranen in mijn koffie’ en ‘Adem in, Adem uit’ over schrijf.
En nu leef ik echt voor de volle 100%. Het voelt af en toe nog steeds alsof ik iets aan het inhalen ben. Zoveel energie heb ik, zoveel plannen zijn er. Ik heb gaandeweg mijn herstelproces ontdekt dat ik talenten heb waar ik me in mag uitleven. Schrijven is er één van. Passie voor schrijven, maar het is veel meer dan dat. Het is passie voor mensen. Speciaal voor die mensen die, net als ik, lijden (of leden) aan het leven. Wat wil ik hen graag hoop geven, aanmoedigen en hen helpen om ook te gaan leven.
Passie
Vandaag doe ik een mooie ontdekking. Zoekend naar de betekenis van passie kom ik op het volgende: ‘Passie komt van het Latijnse woord pati wat letterlijk lijden betekent.’ Ik word helemaal blij als ik het lees. Nu valt alles samen. Juist als je lijden kent kun je passie ervaren.
Passie gaat volgens de Canadese onderzoeker Vallerand over een groot verlangen naar iets (of iemand) waaraan veel tijd en energie wordt besteed en waarbij ook frustratie en tegenslag (lijden) voorkomt Je overwint tegenslagen om je doel te bereiken.
Wat herkenbaar voor mij. Passie in mijn leven betekent niet dat alles vanzelf gaat, ik nooit meer somber of moedeloos ben en ik op een geasfalteerde snelweg van het leven het ene na het andere succes behaal. Nee, leven voor je passie, leven met passie is voluit leven mét alles wat daarbij komt kijken. Met tegenslag en succes, met ziekte en gezondheid, met hoogte- én dieptepunten.
Iedereen uniek
Ik denk dat iedereen zijn eigen talent heeft gekregen. De één blinkt uit in zorgzaamheid, de ander is goed met cijfers. De een is creatief en de ander technisch. Er zijn mensen die de sterren van de hemel zingen of kunnen acteren maar ook mensen die verhalen bedenken of gedichten schrijven.
Je passie gaat verloren als je je focust op wat anderen hebben. Dan wordt je passief. Jij kunt dat toch niet bereiken. Zo goed als die ander word je nooit! Dat klopt, maar dat is ook helemaal niet jouw bestemming. Vaar je eigen koers en ga ontdekken waar jouw passie ligt. Hoe je dat kunt doen? Heel eenvoudig, door bij jezelf na te gaan waar jouw hart sneller van gaat kloppen. Waar wordt je enthousiast van? Wat maakt je gelukkig? Waar geniet je van? Wat geeft jou een tevreden gevoel?
Éen stap tegelijk
Een jaar of 3 geleden las ik een boek over een echtpaar van wie hun zoontje overleed. Ik werd geraakt door hun verdriet, misschien omdat het raakte aan dingen die op dat moment speelden in mijn nabije omgeving. Ik weet nog dat ik de laatste bladzij las, het boek dichtsloeg en hardop zei: ‘O God, wat zou ik graag van betekenis zijn voor mensen die zoiets meemaken.’ Ik dacht erachteraan: ‘Maar hoe dan?’ Korte tijd later kwam in mijn praktijk een vrouw die een doodgeboren kindje had gekregen. Ik mocht een periode met haar meelopen op haar pad.
Zo kwamen er meer dingen op mijn pad, kruisten wegen elkaar, leerde ik nieuwe mensen kennen en kon ik me in mijn studie specialiseren op het gebied van verlies en rouw. Mijn scriptie ging over dit thema en straks rolt er een boek van de plank.
Heb jij een passie? Misschien heel diep weggestopt omdat het onhaalbaar lijkt? Ik wil je aanmoedigen: Ga ermee aan de slag. Blijf niet passief maar kom in actie. Bedenk: één stap tegelijk. Om aan de bovenkant van een trap te komen zul je tree voor tree omhoog moeten. Ik verzeker je dat als jij je passie achterna gaat, hij alleen nog maar groter gaat worden en jij steeds meer voluit zult leven.
Oei dit raakt een snaar….
Ik ga maar weer kauwen..