Visite
Op vakantie zijn en dan gasten krijgen is één van de leukere dingen. Het roept bij mij herinneringen op aan de tijd dat wij nog geen pleegkinderen hadden en op visite gingen bij Hugo en Anja op de camping. Zij op vakantie, wij een paar nachtjes mee. Spelletjes doen met elkaar, zwemmen, eten, koffiedrinken, nog meer spelletjes en ’s avonds tot in de late uurtjes gezelligheid.
Nu is het onze beurt. Een 9-persoonshuisje vraagt om visite. Vanmorgen hebben we ze weer uitgezwaaid na twee heerlijke dagen. Johan en Jiska, nog geen twee maanden getrouwd en dus de bruiloft heel vers in het geheugen. Herinneringen ophalen dus aan die prachtige dag waar ik al eerder een heel klein stukje over schreef.
In alle rust napraten over een dag vol hoogtepunten. Een filmpje met een indruk van de hele bruiloft maakt dat ik weer helemaal terug ben op dat superleuke feest.
Herinneringen
We kletsen wat af en mijn gedachten gaan terug naar onze eigen bruiloft. We hebben een heerlijke dag gehad, ik kan niet anders zeggen. 5 september 1996, een zonovergoten zomerdag. In mijn ouderlijk huis geslapen en ’s morgens naar de kapper en schoonheidsspecialist. Jurk aan en wachten op Jan Willem die met de prachtige trouwauto mij op komt halen voor de fotoreportage.
Foto’s in de duinen en aan het strand. Wat heerlijk, samen wandelen, natuurlijk nog even in de zee en op allerlei plekken stilstaan voor een foto. Terug bij mijn ouders wacht ons een kamer vol visite. Een bijzonder moment. Deze mensen die allemaal voor ons gekomen zijn. Broers en zussen, neefjes en nichtjes, mijn oma’s, vrienden en vriendinnen… Wat mooi!
Al pratend over de bruiloft van Johan en Jiska komen allerlei herinneringen aan mijn eigen dag ook weer boven. Bijna 23 jaar geleden, wat is de tijd omgevlogen.
Schaduwkanten
In deze vakantie ben ik begonnen aan een boekje met schrijfopdrachten. “Memories”. Aan de hand van allerlei korte opdrachten schrijf je het verhaal van je leven. Beginnend bij het begin, de plek waar je bent groot geworden en waar je eerste herinneringen liggen. Ik houd van schrijven maar ergens is er wat weerstand om in een vakantie terug te gaan in mijn gedachten naar een plek die zoveel schaduwkanten kent.
Toch probeer ik het. Ik teken een plattegrond van onze buurt en schrijf erbij wat ik allemaal nog weet. Mijn geheugen is briljant… een voordeel van hoe ik in elkaar zit… en dus buitelen de herinneringen over elkaar heen. Ik heb er eigenlijk best plezier in. Af en toe komt er ook wel iets naars, iets sombers, iets bangs langs, maar ik verbaas me over de hoeveelheid leuke herinneringen die blijkbaar heel diep weggestopt zaten.
Ik herinner me hoe we muren hadden met houden schrootjes en dat die op een dag verwijderd werden en plaats moesten maken voor behang. Met de schrootjes bouwden we in de tuin van de overburen een echte hut voor onze meidenclub. Van ons zakgeld kochten we zwart wit potjes en kauwgomballen en aan onze moeders vroegen we drinken en chips. We zaten hele middagen in de hut plannen te bedenken en te kletsen over van alles en nog wat.
Pareltjes
In mijn nieuwe boek, over verlies en rouw, sta ik ook stil bij herinneringen. Ik houd van dat woord. Waar het leven stopt, waar een situatie eindigt, waar een droom in duigen valt, blijven de herinneringen aan wat geweest is. Van buiten is iemand er niet meer maar innerlijk blijft iemand altijd bestaan. Her-inneren. Iemand, of een periode in je leven, een plek geven in je innerlijk. Herinneringen zijn een blijvende schakel met wat geweest is, met wie geweest is. ‘Over de doden niets dan goeds’ wordt weleens gezegd. Nou, dat hoeft helemaal niet. Aangezien vrijwel niemand als heilige overlijdt kun je er zeker van zijn dat niemand alleen maar goede herinneringen heeft. Iedereen heeft mooie én moeilijke momenten, fijne en irritante karaktertrekken.
Denkend aan mijn kindertijd word ik opeens dankbaar. Als je veel hebt meegemaakt in je leven kan de boventoon van je herinneringen een negatieve worden. Ligt de nadruk op de nare dingen, de donkere wolken, de misschien wel onopgeloste problemen. Mijn mijmeringen over mijn kindertijd maken mij er bewust van dat er niet alleen maar nare dingen zijn geweest. Er waren ook heel veel goede momenten. Momenten van plezier, van spelen, van genieten, van vriendschap. Misschien niet altijd op de plek waar je ze het liefst zou hebben, maar ze zijn er. Glimmende pareltjes in een puinhoop.
Plezier
Met Jiska en Johan hebben we nog niet veel gezamenlijke herinneringen. Ik ken Jiska van de opleiding aan het Kempler Instituut. We startten vier jaar geleden samen in groep 43. Jis, de held, die als allereerste in het midden ging zitten voor een inbreng. We hebben het er deze dagen weer over. We hadden een klik samen, misschien wel door de nacht-EPH aan de bar in het hotel na afloop van een studiedag. Ik leerde van Jiska ‘La Chouffe’ kennen, en dat het helemaal niet erg is om stevig te drinken als je er maar water bij neemt… Hoewel… ook deze dagen komen we tot de conclusie dat dat derde Choufje eigenlijk toch net teveel is… Jiska krijgt er hoofdpijn van en ik weet de volgende dag niet meer precies waar het gesprek over ging…
Omdat Kempler de partners ook betrok bij de opleiding en we regelmatig partnerweekenden hadden leerden ook Johan en Jan Willem elkaar kennen. Dat maakt dat het nu ook leuk is om bij elkaar te zijn. Het voelt niet onwennig of ongemakkelijk. Ach… wat we tijdens de opleiding allemaal niet gedeeld hebben… we hebben nu niets meer om ons voor te schamen.
We hebben plezier met elkaar, de kinderen genieten mee, we zwemmen (ja, zelfs Jan Willem gaat het water in), hebben een bbq en doen spelletjes. Natuurlijk ook een vragenspelletje… Na enig twijfelen doe ik een ontboezeming die niemand aan tafel van mij weet. Een best recente… en nee… die komt niet openbaar… hilariteit alom, de kids smullen van het verhaal.
Vakantie
We spelen een potje Kubb die team Fart (Jiska en ik) ondanks onze sterke yell die we bij ieder omgegooid paaltje laten horen verliest en eten een té lekker ijsje op het terras van mr. Friet. Teruggekomen zitten we buiten, ik een puzzeltje, Jiska een tekening, de mannen binnen met hun telefoons, en wordt het langzaam donker. We genieten, zien vleermuizen en dan loopt er een egeltje door de tuin.
Wat is vakantie toch heerlijk! Vakantie is nieuwe herinneringen maken. Herinneringen die met mij mee gaan en waar ik een andere keer met een glimlach aan terug zal denken.
Natuurlijk komt er nog een glaasje wijn en een biertje op tafel, én water… en tot in de late uurtjes hebben we het gezellig met elkaar.
‘Gaan ze nu alweer weg?’ verzucht de middelste als Johan en Jiska hun spullen naar de auto brengen. Ja, van gezelligheid krijg je niet snel genoeg. Zij gaan weg maar de herinneringen aan deze vakantie en alle verhalen die we gedeeld hebben met elkaar blijven. Pareltjes die zullen afsteken tegen andere, nare herinneringen, die er ongetwijfeld nog bij komen. Want zo is het leven.
Wow Judith, mooi hoor. Voor mij gisteren ook her-inneringen. Herdenkingsdienst van Tante Greet, 93 en NEMMER van 1e uur. Zulke bijeenkomsten zijn ook altijd een reunie! Overigens dat boekje waar je het over hebt Memories, lijkt me ook voor mij goed. Kan je me daar gegevens van sturen. Van de week beetje vast gelopen in verwerking van herinneringen. Ging shoppen en GM had dat direct door. Te heftig dus. Volgende keer beter. Goede vakantie nog even.