Acceptatie in actie

‘Schrijf een actie op die je de afgelopen tijd hebt vermeden. Het moet wel een actie zijn die past bij een waardevol leven. Kies een actie die op korte termijn uitvoerbaar is. Het mag een uitdaging zijn maar het hoeft niet de moeilijkste of spannendste actie te zijn die je kunt bedenken.
Voer de actie de komende twee dagen uit en de spanning de je daarbij voelt sta je toe.’

Tijd om in actie te komen. Alleen praten over Voluit Leven en alle belemmeringen die daarbij komen kijken is fijn maar niet genoeg. Leren doe je door ervaringen op te doen.

Ik weet meteen wat mijn actie wordt. Daar hoef ik geen seconde over na te denken. Nou ja, ik denk wel na of ik niet iets anders kan verzinnen. Iets dat minder stress oplevert. Maar ik besluit dapper te zijn.

Bellen

‘Een beller is sneller!’ Tja, dat geloof ik best, maar toch geef ik de voorkeur aan een mailtje, sms, app of desnoods een brief of kaartje.  Ik weet dat het echt bezopen is, maar bellen is één van de dingen die ik vermijd. Al jaren. Als het niet per se noodzakelijk is, bel ik liever niet. Ik laat de telefoon ook rustig gaan, onder het geweldige excuus dat ik toch zeker niet 24/7 bereikbaar hoef te zijn.

Mijn werkmobiel heeft een voicemail waar ik heb ingesproken dat ik het makkelijkst te bereiken ben per email. Dat werkt fantastisch want negen van tien mensen sturen alsnog een mailtje nadat ze mijn voicemail beluisterd hebben.

Ik heb twee mobieltjes die, tot grote frustratie van Jan Willem, altijd op stil staan. Een studiegenoot die mij ettelijke malen had geprobeerd te bellen verzuchtte een tijdje terug: ‘Wat een drama ben jij om te pakken te krijgen…’

Miss Doubt

Het heeft allemaal te maken met een akelig denkpatroon dat zich heeft vastgezet in mijn brein. De gedachte dat niemand op mij zit te wachten, dat ik alleen maar bestaansrecht heb als ik mezelf vooral nuttig maak en een diepgewortelde twijfel aan mezelf. Schreef ik in mijn vorige blog over tante Grief, dit is ook een zeer nabij familielid van me. Laat ik haar miss Doubt noemen. Ze is minstens zo op de voorgrond als tante Grief en ze laat werkelijk geen gelegenheid onbenut om van zich te laten horen.

Het verschil met tante Grief is dat ik me wel heel erg door miss Doubt heb laten inpakken. Ik heb haar een beetje te serieus genomen en vergeet vraagtekens te zetten bij haar verhalen.

Opdracht

De opdracht in het kader van de training Voluit Leven zie ik dan ook als een regelrechte uitdaging om het contact met miss Doubt te vernieuwen en een wat gezondere relatie met haar te ontwikkelen. Mijn actie wordt: ‘Ik bel met de huisarts van één van mijn cliënten om te overleggen’. Cliënt zelf had dit verzocht en dus kon ik me ook niet verschuilen achter privacy.

Aangezien er tussen de trainingsavonden steeds maar een week zit, moet ik snel in actie komen. Zondag schrijf ik mijn actie op en maandagochtend zit ik op kantoor. Met de telefoon in mijn hand.

Ik: Oké, Juut, zoek het nummer op en bel.
Miss Doubt (MD): Je kan het natuurlijk ook vanmiddag doen, aan het eind van je gesprekken.
Ik: Goed idee, maar ik wil er vanaf zijn, dus ik doe het nu.

Ik zoek het nummer op en bel de huisarts. Ik krijg een bandje met een keuzemenu:
Toets 1 voor noodgevallen
Toets 2 voor het aanvragen van een herhaalrecept
Toets 3 om de assistente te spreken
Toets 9 uitsluitend als u belt voor intercollegiaal overleg

Optie 1 en 2 vallen af. 3 zou kunnen, of moet ik 9 kiezen?

MD: Nou, collega… echt collega ben je niet natuurlijk. Je bent maar een maatschappelijk werker, geen arts.
IK: Ja, daar zit wat in… zucht…
MD: Dat je überhaupt een HUISARTS gaat bellen, wat ga je vragen dan?
Telefoonstem: U heeft geen keuze gemaakt. Toets 1 voor…

Ik verbreek de verbinding. Zit achter mijn bureau en kijk op de klok. Ik heb nog tijd genoeg.

Beller nummer 3

Ik: Oké, nog een keer. Ik kies voor drie en kan dan met de assistente bespreken wat een goed moment is om met de huisarts af te spreken.
MD: Misschien ziet die assistente wel dat dit de tweede keer is dat je belt binnen 5 minuten…
Ik: Zou kunnen, geen probleem, dat is dan maar zo.

Ik druk op de herhaaltoets van de telefoon en luister het keuzemenu uit. Vastberaden druk ik de 3 in. Even blijft het stil.
Telefoonstem: U bent beller nummer 3.
Ik: Goed, ik wacht.
MD: Kansloos, hang op. Probeer het later.
Ik: Nee, ik wacht.
MD: Als er drie mensen voor je zijn is het dus druk. Waarschijnlijk hebben deze mensen een échte vraag, of een medisch probleem.
Ik: Daar zit wat in, maar ik wil die huisarts spreken.
MD: Deze mensen willen dan een afspraak maken en dat betekent dat de huisarts een volle agenda heeft. Ik denk niet dat ze dan op een gesprekje met een hulpverlener zit te wachten.
Telefoonstem: U bent beller nummer 3.
MD: Dat is dus iemand met meer dan alleen maar een vraag voor een afspraak. Hang nou maar op.
Ik: Ik blijf wachten.
MD: Je moet niet gek staan te kijken als die assistent straks zegt dat de huisarts geen tijd heeft voor dit soort dingen.

Met wie?

Ik denk aan de training. Voluit leven is ook vervelende gevoelens en gedachten voor lief nemen maar je daardoor niet laten beperken. Ik blijf wachten.

Telefoonstem: U bent beller nummer 2.
Ik: Mooi, dat schiet op.
MD: Duurt wel lang hè? Hoe ga je je eigenlijk voorstellen straks?
Ik: Hallo met Judith Stoker van Voltooid Verleden Tijd.
MD: Proest… van wie??? Is dat een nieuwe GGZ-instelling? Bent u psycholoog? Nee? Psychiater dan?
Ik: Hallo met Judith Stoker, maatschappelijk werker hier in Waddinxveen.
Telefoonstem: U bent beller nummer 1
MD: Laatste kans om op te hangen! Ze zien je aankomen!
Ik: Ik wacht, ik wil graag overleggen en ik zie wel hoe het loopt.
MD: Straks gaat die dokter nog tegen alle collega’s zeggen dat…

‘Goedemorgen, assistente huisarts, zegt u het maar.’
‘Goedemorgen, u spreekt met Judith Stoker, maatschappelijk werker hier in Waddinxveen. Ik zou graag overleggen met de huisarts over een gezamenlijke cliënt.’
‘Natuurlijk, prima, ik kijk even in de agenda wanneer dat kan. Zou het vanmiddag kunnen rond 14.00 uur?’
‘Nee, dan ben ik zelf in gesprek.’
‘Geen probleem, morgen tussen 11.00 en 13.00 uur?’
‘Prima. Fijn! Alvast bedankt.’
‘Ik noteer uw nummer, dan wordt u gebeld. Tot ziens hoor.’

Hallo, miss Doubt, welkom!

De verbinding wordt verbroken en ik zit met een brede grijns achter mijn bureau. Ik heb het gedaan! Natuurlijk, er komt nog een vervolg, dat besef ik, maar mijn dag voor nu kan niet meer stuk. Ik ben trots op mezelf.

De dagen erna besluit ik dat ik wil blijven oefenen. Ik bel een redelijk onbekend iemand op. Ik bel met iemand die me heeft uitgenodigd te komen spreken in plaats van dat ik dat per mail afhandel, ik neem de telefoon op thuis, ook al is het een anoniem nummer en iedere keer dat ik Miss Doubt tegenkom zeg ik: ‘Hallo, miss Doubt, welkom! Ik wil best even naar je luisteren maar ik trek wel mijn eigen plan.’

Omarm het leven

Het is donderdagavond. Voluit Leven trainingsavond nummer 4. Vanavond gaat het over het accepteren van de nare dingen in je leven. Om voluit te kunnen leven is het noodzakelijk dat je ook de nare, minder goede, irritante, pijnlijke kanten van het leven accepteert. Waarom? Omdat ze er gewoon bij horen. En omdat ertegen vechten niets oplevert. Het kost bakken met energie en ze gaan er echt niet door weg.

Ik heb best een paar onderdelen in mijn rugzak die ik nog te accepteren heb. Maar het verschil met voordat ik deze training startte is dat ik nu zie wat het me gaat brengen, en ook dat deze dingen niet weg hoeven uit mijn leven om een volwaardig leven te hebben.

Dus, welkom tante Grief, welkom miss Doubt, welkom Mijnheer Presteer en alle andere bezoekers van de herberg van mijn leven. We gaan vast een mooie tijd met elkaar tegemoet!

De training Voluit Leven wordt gegeven door Lenie Kap en Tineke Voorthuis
Je kan ook zelf het werkboek ‘Voluit Leven’ aanschaffen. 

Voor mijn eerste blog over Voluit Leven klik hier.
Voor mijn tweede blog over Voluit Leven klik hier.
Voor mijn derde blog over Voluit Leven klik hier.