Wisseldag

Vandaag is het een wisseldag. Jan Willem, die sinds donderdag aan het kamperen is met Mike, brengt hem thuis en neemt Alicja mee terug. Het leek haar leuk om een keer te kamperen. Ze boft want de komende dagen zien er best goed uit qua weer. Op vakantie is het op een wisseldag meestal lekker rustig in het zwembad, krijgen we soms nieuwe buren (waar we heel blij of juist helemaal niet vrolijk van worden) en tel ik de wisseldagen voor ik zelf mijn vakantiewoning weer voor mijn eigen huis mag verwisselen. Want vakantie is fijn maar ik vind thuis zijn toch het fijnst.

Maar vandaag is het alleen wisseldag voor Alicja en Mike. Ik blijf waar ik ben hoewel… in de ochtend wissel ik mijn vakantiemodus even om voor een paar gesprekken op kantoor. Gek genoeg voelt dat helemaal niet als werken. Ik geniet van mijn gezellige kantoor en over het algemeen ook van de gesprekken.

Stichting groet

Ik fiets op mijn gemak naar mijn kantoor. Langs de sloot waar een vrouw met kinderwagen en hond vooral druk is met haar mobiel. Dan voorbij de basisschool. De vlag wappert nog vrolijk maar het plein is leeg. De ramen waar ieder jaar weer leuke tekeningen op staan zijn leeg en de stoeltjes staan op de tafels. Ik heb goede herinneringen aan deze school. Onze pleegkinderen zijn er altijd met open armen ontvangen. Niets was te moeilijk of te veel. Er zijn er al een aantal die de basisschool voor de middelbare hebben verruild en ik was blij dat we er een paar jaar geleden nog een meisje bij kregen die naar de basisschool ging. Volgend jaar gaat ze alweer naar groep 8 en weet ik dat ik een traantje zal wegpinken als het voor haar wisseldag is geworden.

Een oude man loopt met een boodschappentas op de stoep. Ik kijk naar hem terwijl ik langs fiets. Hij niet naar mij. Hij kijkt stug voor zich uit. Waar zou hij aan denken? Ik steek de weg over en kom een bekende tegen die in tegenovergestelde richting fietst. ‘Goedemorgen!’, roep ik. ‘Fijne dag vandaag!’, roept ze terug. Het maakt me blij. Gek eigenlijk, zoiets kleins als een begroeting, dat je daar blij van kunt worden. Opeens denk ik weer aan een blog die ik een paar jaar geleden schreef. Dat ging over ‘groeten’ en ik had bedacht om ‘stichting groet’ op te richten. Een beweging waarbij mensen zich aan kunnen sluiten die een ander bewust begroeten.

Contact

Ik fiets over het parkeerterrein en daar loopt een vrouw met haar sporttas. ‘Goedemorgen’, zeg ik. Ze kijkt maar zegt niets terug. Ik grinnik. Waarschijnlijk zal ze nu denken: ‘Ken ik haar ergens van?’ Ik krijg er weer plezier in. Dit ga ik vaker doen. Ik zeg de mensen waar ik langs fiets gedag. Af en toe krijg ik een groet terug. Pas op kantoor zegt mijn overbuurvrouw een welgemeend ‘Goedemorgen’.

Ik doe mijn gesprekken en fiets dan weer naar huis. Ik fiets te hard om veel aandacht aan het groeten te besteden. Ik denk nog wel na over het fenomeen ‘groeten’. Eigenlijk is groeten de meest simpele vorm van contact. Je ziet de ander en je geeft de ander iets. Hoeveel mensen zijn er, juist in deze tijd van isolatie en corona-angst, die helemaal geen contact hebben op een dag? Wat moet je je waardeloos en overbodig voelen als de dagen voorbij gaan en je niemand spreekt. Ik denk weer aan de oude man die ik ‘s morgens tegenkwam. Zou hij vandaag met iemand contact hebben?

Wij zijn nu eenmaal gemaakt om in relatie met anderen te leven. ik geloof dat het heus niet per se nodig is om de hele dag aan de ander vast te zitten of 24/7 mensen om je heen te hebben. Maar we hebben het wel nodig om gezien te worden. In contact met de ander komen we ook onszelf tegen.

Zien en gezien worden

Soms spreek ik mensen die echt een hele kleine wereld hebben gekregen. Vaak door omstandigheden of teleurstelling. Soms omdat ze altijd alleen zijn gebleven en hun wereld nu bij het ouder worden nog kleiner wordt. Ik kom ook mensen tegen die alleen zijn maar die toch niet ongelukkig zijn. Het verschil zit in contact.

Iedere keer als ik het scheppingsverhaal lees vind ik het zo mooi dat er staat: ‘En God zag dat het goed was’. Zien, kijken, oog hebben voor wat er is, voor wie er is. Het is een goddelijke eigenschap. Die mogen we gebruiken zoveel als we kunnen. Maar het gaat verder dan dat. We hebben het ook nodig om gezien te worden. Dat iemand naar ons omkijkt, dat iemand ons ziet. Zoals Jezus toen Hij bij dat wonderlijke badwater rondliep de man zag die al 38 jaar verlamd was. Wat een mooie ontmoeting ontstond er na de begroeting. De man genas.

Misschien herken je jezelf wel in die man. Heb je het gevoel dat je geen kant op kunt en dat niemand je ziet. Probeer het dan eens om te draaien. Wie zie jij? Wie groet jij?

Groeten en ontmoeten

Af en toe hebben we een logeerhond. Omdat het maar een tijdelijk fenomeen is geniet ik van de momenten van het uitlaten. Even een rondje lopen. Wonderlijk genoeg groeten hondenbezitters elkaar wel en meer dan dat. Negen van de tien keer, terwijl de honden elkaar besnuffelen, ontstaat er een praatje. Maar als ik gewoon een rondje loop, soms samen met één van de kinderen, blijft niemand staan voor een praatje en kan er nauwelijks een groet af. Merkwaardig eigenlijk. De logeerhond heeft me geleerd: Groeten doet ontmoeten. Ik ken nu heel wat meer mensen uit de buurt, en zij mij. Ook zonder hond groeten we elkaar nu.

De auto is weer gepakt voor de volgende ronde. Wisseldag is nu vooral leuk voor de kinderen. Voor mij blijft alles hetzelfde, hoewel een extra was op de maandag dan wel weer speciaal is. Jan Willem en Alicja stappen in. Het dak blijft op de auto dit keer, het raampje gaat open en we groeten elkaar. ‘Veel plezier!’

Stichting groet ga ik toch maar niet oprichten, maar ik daag jullie uit om de komende weken eens wat bewuster te groeten. Wie weet wat voor ontmoetingen daaruit voortkomen!