Frustratie
Goed, deze blog gaat anders worden dan gepland. Hij was namelijk al half af. Nou zeg maar gerust voor drie kwart toen ik een onverwachte beweging maakte met mijn muis. Voor ik het wist had ik een leeg scherm, een blanco blad digitaal papier, en in mijn concepten is niets terug te vinden. Ah, hoe frustrerend kan een computer zijn. Dat had ik vroeger met mijn dagboeken nou nooit.
Over emotionele incontinentie gesproken. Jawel, die term kwam ik vandaag tegen in een vakblad terwijl ik in mijn roze handdoek op een stoel aan de kant van het zwembad een vakblad zit te lezen. En ik, als beelddenker, heb daar natuurlijk meteen een plaatje bij. Dat zijn van die momenten dat je zou willen dat je ook kunt tekenen…
Ik ben er in de loop van mijn leven wel een aantal tegen gekomen. Emotioneel incontinente mensen. Of, zoals het vakblad het beschrijft, mensen die schaamteloos en oeverloos hun emoties uiten.
Zwembad
Je ziet ze in het zwembad ook. Vandaag niet, want we gingen vanmorgen al vroeg zwemmen en dus was het rustig. Maar ga je later op de dag, liefst eind van de middag of begin van de avond dan is het een feest om de emotionele incontinente figuren te observeren. ‘Het verwijst naar iets kinderlijks’, aldus het artikel. Klopt helemaal, ik zie het in het zwembad gebeuren. De kinderen zijn moe, er gaat iets mis, of ze moeten iets, en los gaan ze… Zo stond er één naast me een paar dagen geleden. Krijsend onder de douche gehouden door vader die wanhopig probeerde het haar van het mannetje te wassen. Naarmate het kind harder krijste en tegenstribbelde zag je de vader ook langzaam maar zeker richting een ware dijkdoorbraak gaan.
‘En nou is het afgelopen! Als je nou niet meewerkt zie je de hele vakantie geen zwembad meer! Ik ben helemaal klaar met jou!’ Waarop het kereltje zo mogelijk nog harder begint te schreeuwen, vader hem oppakt en al scheldend en foeterend richting de kleedkamer loopt.
Emotionele obstipatie
Het artikel, uit het tijdschrift van mijn beroepsvereniging, gaat over emoties en waarom we ons over het algemeen zo ongemakkelijk voelen in het uiten en verdragen van heftige emoties. Het woordje ’emotionele incontinentie’ vind ik fantastisch gevonden. Net zoiets als ‘verbale diarree’. Nadenkend over mezelf denk ik dat ik eerder last heb van emotionele obstipatie. Hoewel ik de afgelopen vier jaar, tijdens mijn studie, met hulp van wat laxerende studiegenoten en trainers, heel wat soepeler ben geworden in het uiten van mijn emoties. Emotioneel incontinent zal ik niet snel worden denk ik, maar iets meer ruimte vragen voor wat ik voel is best aangenaam.
Ik zit helemaal in de vakantiemodus nu. Het zonnetje is gaan schijnen en ik installeer me met tijdschrift, fles water en epilady in het gras voor ons huisje. Misschien ben ik niet schaamteloos in het uiten van emoties, op vakantie ben ik verder vrij schaamteloos. Dus epileer ik mijn benen gewoon in de achtertuin. Waarom ook niet. Op vakantie doe je dingen die je thuis niet doet, is al jaren mijn vakantiemotto. Ik loop hier ook in badpak (met handdoek) over het park, zelfs naar de supermarkt. Dat zie je me thuis nog niet doen…
Verloren
En ook vandaag spelen we Kubb. We beginnen met een nieuw spel dat ik al bijna een jaar geleden van de buurvrouw heb overgenomen maar nog nooit gespeeld heb: Cijfer Kubb. Geweldig leuk, want ik win. Daarna nog een potje gewoon Kubb. Met stand 3-0 voor mij ben ik overmoedig. In gedachten heb ik namelijk alle potjes de rest van de vakantie ook al gewonnen. Mijn tactiek is meesterlijk en mijn worpen zeer doelgericht. Toch? Helaas… mijn tegenstander, onze middelste, zet alles op alles en is aan de winnende hand. En net als zich voor mij een goede mogelijkheid voordoet om terug te komen, gooi ik met mijn laatste stok in plaats van het paaltje de koning om. Verloren. 3-1 voor mij, dat dan wel weer.
Dat is zo’n moment dat ik blij ben dat ik geen last heb van emotionele incontinentie… hoewel… De buren zijn thuisgekomen. Of het een wraak is op mijn schaamteloos benen epileren waarbij de haren natuurlijk over de heg waaiden of gewoon toch een lichte vorm van emotioneel urineverlies… wat praten die mensen hard en waarom noemen ze in iedere zin die ze zeggen de namen van hun kinderen. Nee, ik ga ze hier niet noemen want… straks kent iemand ze nog!
Ik geloof dat ik even naar het toilet moet…
Je vakantieverhalen zijn heerlijk om te lezen. Bedankt! Schitterend gevonden verwoording” emotionele incontinentie”! En zijn nogal wat mensen die hier last van hebben. Zeker als je hen bijv. zegt dat je je been gestoten hebt. Dan komt er al snel een verhaal hoe erg zij ooit hun been gestoten hebben en daarna volgt het uitgebreide verslag van een neef van een aangetrouwde tante die zijn been toch zo gruwelijk aangetrouwde tante . De bloedspatten worden haarfijn beschreven en de plek… hoog op het bovenbeen nabij…. nou die details bespaar ik je😳. Emotioneel incontinent gedrag waar geen ppamper of demper de mond kan stoppen! En dan heb ik het nu alleen nog maar over dit onderwerp. Heb ik het niet over de stortvloed van emotionele inconsequentie als je zegt dat …. ga ik dit zeggen? Oke heel kort. Vorig jaar zwom ik in het Waddinxveens zwembad en een mevrouw sprak me aan omdat ze mij een tijd niet in het gouwe bos gezien had met mijn hond. Ik zei dat mijn man ziek geweest was en overleden was…. toen kreeg ik het verhaal van het ziekteproces en het overlijden van haar moeder, haar schoonmoeder en haar schoonvader te horen…. had ik toen maar dit blog gelezen dan had ik kunnen zeggen … “ ik moet naar het toilet”🥴
Pffff … die had echt een emotioneel incontinente eruptie! Sindsdien ontwijk ik deze mevrouw , wellicht valt dat niet onder je naaste lief hebben als jezelf, maar wel dat ik mezelf voor zoiets beschermen wil😉
Overigens… tekenen is een technische vaardigheid die je aan kunt leren. evenals bijv . autorijden. Gewoon beginnen😄🤗🙋♀️