Niet voor ons

Mei 2000

Een lange gang die naar ziekenhuis ruikt. Vrouwen die duidelijk zwanger zijn en met hun partner wachten tot ze bij de gynaecoloog naar binnen mogen. Andere vrouwen, net als ik, zonder buikje maar met misschien nog hoop. Mijn ogen worden getrokken naar een prikbord in de gang. Het hangt vol geboortekaartjes. Lieve kaartjes waar het babygeluk vanaf springt. Ik moet er naar kijken want ze kijken naar mij. Ze roepen me na: ‘Niet voor jou! Niet voor jullie!’

Stil lopen we naar de auto. Er is niets meer te zeggen. Het is duidelijk. Na een traject van ruim twee maanden heeft de arts vandaag uitsluitsel gegeven. ‘U bent onvruchtbaar’ zei hij terwijl hij ons meelevend aankeek. ‘Een typisch geval van pech. Er is geen aantoonbare oorzaak, maar de onvruchtbaarheid is dusdanig dat allerlei behandelingen een marginale hoop op een zwangerschap geven.’

Knopjes

Augustus 2023

Ik zit met een koptelefoon op de bank met een door mij geselecteerde lijst van Nederlandse nummers op Spotify. Hier en daar neurie ik mee terwijl ik ondertussen een spelletje doe. Matthijn Buwalda zingt over het leven en de vragen die daar ook bij horen. Dan klinken de woorden die mij in één keer terugbrengen naar begin 2000.

De wereld zit vol knopjes
Die allemaal niet werken
Maar ze laten ons denken
Controle te hebben
Over ziekte en gezondheid
Over leven en sterven

Hoop

Maart 2000

Ik zie ons nog zitten bij de huisarts die ons na het eerste onderzoek doorstuurde naar het ziekenhuis voor een vruchtbaarheidsonderzoek. Geen probleem, er zijn zoveel mogelijkheden tegenwoordig. Gemotiveerd en overtuigd van de mogelijkheden van de medische wetenschap ga ik het traject in. Er volgen onderzoeken bij mij en Jan Willem. Ik vind het allemaal prima. Straks zijn we het vergeten en kunnen we ons kindje verwelkomen.

In gedachten ben ik er al helemaal klaar voor. Het kleine kamertje in ons huis zal de babykamer worden. Ik koop een nieuwe fiets omdat de mijne vervangen moet worden en vraag of het wel een moederfiets is waar twee zitjes op kunnen. In mijn hoofd ben ik al negen maanden zwanger en hoef ik alleen de naam nog te bedenken.

Jan Willem is voorzichtiger zoals ik hem ken. Eerst maar afwachten en dan plannen maken. Ik lach hem een beetje uit om zijn pessimistische insteek maar blijf zelf vooral positief gestemd.

Pijnlijk

Augustus 2023

De wereld zit vol knopjes
Die allemaal niet werken

Het klopt. Het klopt pijnlijk. De knopjes om zwanger te worden zijn geprobeerd maar er kwam geen kindje. Het werkte niet. De medische wetenschap kan blijkbaar toch minder dan ik altijd gedacht heb. Sinds lang staan de tranen weer in mijn ogen.

Niet zwanger kunnen worden of misschien niet nog een keer zwanger kunnen worden is moeilijk. Het is een verlies van iets dat er nog niet is en ook niet zal komen. Een verlies dat met je meegaat het leven door. Vriendinnen en familieleden die zwanger worden terwijl jouw buik leeg blijft. Het is een fase, heb ik vaak gedacht. Maar dat is het niet. Want als alle baby’s geboren zijn en er een rustiger fase aanbreekt komt er opeens een nieuw fenomeen. Vriendinnen en familieleden worden oma. Foto’s vol terechte trots komen langs op mijn tijdlijn. Ik vind het pijnlijk; de leegte is weer voelbaar.

Regie

Mei 2000

Als we dan niet op de natuurlijke manier, of met wat hulp zwanger kunnen worden smeken we het wonder van zwangerschap van de hemel. In de Bijbel staan er toch ook verhalen van vrouwen die op een ongelofelijke en soms onmogelijke manier zwanger raken en een kindje baren. God van nu is dezelfde als de God van toen. Wat een getuigenis zal het zijn als we straks daar op het podium staan met ons kindje en God de eer kunnen geven.

Ik moet en zal de controle houden. We laten iedere zondag voor ons bidden vol geloof dat het goed gaat komen. Eén van de bidders ziet ons zelfs staan in een kring van kinderen. Hoeveel duidelijker wil je het hebben? Iedere maand leef ik vol verwachting toe naar het moment dat ik niet zwanger zal worden. De regie ligt in mijn handen, denk ik.

Overgave

Augustus 2023

Het is er nooit van gekomen, dat kindje van ons samen. Ik raakte gefrustreerd van het wekelijkse bidden en maandelijkse ongesteld worden. Als God een wonder wil doen kan het ook wel zonder ons afdwingen van een kind. Met heel veel pijn en verdriet in mijn hart en de zoveelste depressie in mijn leven liet ik mijn hoop op een kindje los. Er kwam, niet geheel vrijwillig, een overgave aan God die het leven in Zijn handen heeft. Dat gaf en geeft rust.

Ons leven is verder gegaan en die kring kinderen is er wel gekomen. Wat zijn er veel kinderen bij ons komen wonen en ook weer vertrokken. Het is geen vervanging voor ons eigen kindje die op Jan Willem en mij zou lijken. Het is wel een vervulling van onze wens om voor kinderen te mogen zorgen.

Met alle voorzichtigheid zeg ik: het is goed zo. Ik luister het lied van Matthijn Buwalda nog eens en word opnieuw geraakt door het refrein:

Maar misschien kunnen we eens doen
Alsof de liefde al gewonnen heeft
Je wint als je vertrouwen geeft
Zo wil ik leven
Alsof er kracht zit in wat kwetsbaar is
En vriendelijk zijn z’n doel niet mist
Zo wil ik leven
Wie weet is het al waar

Kracht in kwetsbaarheid. Dat is waar ik in geloof en waar ik in wil leven. Ondanks alles.